O śmierci i odchodzeniu - Jezus

13.06.2012

Nauczyciele Miłości proszę o słowa, które ukoją ból mój i mojej rodziny w obliczu choroby Krysi.

Mówi Jezus

Dzieci moje najdroższe, ukochane. Nie ma czegoś takiego jak śmierć. Jesteście przecież nieśmiertelni.  Wasze Dusze żyją  wiecznie. Opuszczają tylko na moment  wasze ciała, ale dalej żyją, wracają do Domu, do Ojca i Matki, do Źródła. Tu leczą wszystkie rany odniesione w życiu. Tutaj koją ból. Tu żyją pełnią życia, opiekując się tymi, którzy pozostali na Ziemi. Tu jest radość i szczęście. Będzie wam lżej jak to zrozumiecie i zaakceptujecie. Tak naprawdę płaczecie, bo w momencie tak wielkiego bólu, otwiera się pamięć o tym co jest „TAM”. I tak naprawdę, wasz ból i smutek jest tęsknotą za tym miejscem, za Domem, za prawdziwą, Duchową Rodziną. Ale nie smućcie się już, moje ukochane dzieci. Wkrótce wszyscy będą tutaj, wrócą do Źródła, wrócą do Domu. Ten czas jest już blisko. Wkrótce spotkacie waszych ukochanych bliskich, oni czekają na was z utęsknieniem. Czas wielkiej radości i wielkiego spotkania zbliża się bardzo szybko. Coraz więcej moich ukochanych dzieci budzi się na Światło. Nie porzucając swoich ciał, będziecie mogli zajrzeć za zasłonę, gdzie czekają najbliżsi. Jesteście coraz bliżej. Zasłona już się uchyla.

A Krysia ?

Krysia wie doskonale czego chce. Dlatego odmawia pokarmu, dlatego śpi coraz dłużej. Śpiąc wraca już do domu. Wie, że nie ma się czego bać. Oswaja się z tamtym światem. Podświadomie wie już jaka jest decyzja. Wy też o tym wiecie. Teraz tylko zaakceptujcie, że taka jest jej wola. Okazaliście jej wszyscy wiele miłości, podobnie jak ona. Zdecydowała się na tak trudne doświadczenie, pokazując  tym samym, jak bardzo was kocha. Dała wam czas na przygotowanie się do jej odejścia za zasłonę. W zamian dostała wielką, ogromną miłość płynącą od każdego z Was. Za to bardzo wam dziękuje. Puśćcie ją, puśćcie wolno, żeby mogła w radości i szczęściu podążać w stronę Światła. Taka jest jej wola. Aktem największej miłości z waszej strony będzie pozwolić jej odejść. Ale pozwolić naprawdę RADUJĄC się razem z nią. To tylko chwilowa rozłąka. Wkrótce wszyscy znowu się spotkacie.